‘... gezien het groot gebrek aan woningen en de dringende noodzaak om alle krotwoningen te laten verdwijnen want zij zijn haarden van lichamelijke en geestelijke ziekten en de oorzaak van hoge uitgaven van het weldadigheidsbureel' besliste het gemeentebestuur van Pamel op 13 maart 1922 dat er ‘aangename en gezonde woningen voor de arbeidersstand' moesten komen, die bij voorkeur zouden verhuurd worden ‘aan grote en behoeftige gezinnen'.
Daartoe werd op 23 juli 1922 de maatschappij ‘Ieder Zijn Huisje' opgericht (1), met volgens haar statuten als doelstelling ‘het bouwen, aankopen, verbeteren, verkopen en verhuren van goedkope woningen en woonvertrekken; het aankopen van gronden welke tot woningbouw dienen aangelegd of tot dat doel voortverkocht, ofwel voor het inrichten van tuinwijken of werkmanshuizen bestemd'.
Het maatschappelijk kapitaal bedroeg 311000 fr. samengesteld uit aandelen van 500 fr. De Belgische staat en de provincie Brabant schreven elk in op 124 aandelen of samen 124000 fr; de gemeente Pamel op 20 aandelen of 10000 fr.; het weldadigheidsbureel (of armenbureel) van Pamel ontving 40 aandelen goed voor 20000 fr., voornamelijk voor de inbreng van gronden. Bovendien kochten 36 welgestelde Pamelaars nog 314 aandelen, goed voor 157000 fr.
De raad van beheer werd samengesteld uit 1 afgevaardigde van de staat, 1 van de provincie en 10 Pamelaars: Homère De Vidts (5 aandelen), dr. Frans Willems (10 aandelen), dr. Cesar Roosens (10 aandelen) gemandateerden van de gemeente; Petrus Vanderschueren (1 aandeel), Hendrik Geeroms (5 aandelen) beiden gemandateerd door het weldadigheidsbureel; ook nog burgemeester De Schepper (50 aandelen), pastoor Van Eyndhoven (5 aandelen), Jan Borginon (50 aandelen), Petrus Van Mollem (10 aandelen), Frans Van Mieghem (5 aandelen).
Voorzitter was burgemeester De Schepper en zaakvoerder Ernest Bogaert (5 aandelen).
In 1923 werden de nodige gronden aangekocht, in de Gasthuisstraat en aan de Lombeekstraat, of door het weldadigheidsbureel ingebracht, gronden aan de Omer De Vidtslaan, op Steenmeers en op de Hoogstraat. Daarop werden in 1923-1924 respectievelijk 10, 6, 10, 10 en 4 woningen gebouwd, dus 40 in het totaal. De huurprijzen waren functie van het inkomen van de huurders, de samenstelling van het gezin, de oorspronkelijke kostprijs van de woning, ... Telkens werd uitdrukkelijk gestipuleerd dat het verboden was er café te houden.