Geboren (1) op 5 februari 1922 te Ternat en overleden op 1 september 1999 te Aalst.
Op 24 juli 1949 werd hij te Mechelen priester gewijd en daarop als onderpastoor naar Langdorp gestuurd. In 1958 kwam hij naar Ledeberg, als kapelaan, maar kreeg van het bisdom de belofte dat hij er weldra pastoor zou worden. In afwachting mocht hij er al dopen, huwelijken inzegenen, voorgaan bij begrafenissen. Pas vanaf april 1963 kon hij zich pastoor (laten) noemen, toen werd immers de (hulp)parochie Sinte-Apollonia opgericht (2). Op 14 juli werd hij op Ledeberg plechtig aangesteld.
Pastoor Van De Gucht steunde, activeerde de nieuw opgerichte kwb, kav, bond van gepensioneerden (3), ziekenzorg, ook jongerenkerk en -koor ..., die de zelfstandigheid van Ledeberg in hun werking accentueerden (4). Met 3 klokken in een verhoogde toren, nieuwe glasramen, de bouw van een parochiezaal wou hij de parochie meer luister geven (en zocht er ook geld voor) (5). Daar hijzelf weinig comfortabel woonde liet hij eind 1964 een dossier aanleggen voor een nieuwe pastorie, maar het bleef bij grootse plannen (6).
Hij stond achter de veranderingen van het concilie en voerde ze in zijn kerk trouw door. Op paasavond kwam hij de donkere kerk binnen en zong, nadat de paaskaars vlam had gekregen, driemaal met een resonerende stem 'Oremus-Flectamus genua-Levate'. In de verenigingen, bij sommige families was hij in zijn schik, maar elders miste pastoor Van De Gucht het parochiale contact. Hij zei zelf dat 'hij moeilijk zieken kon bezoeken'. Zijn VW was hem heilig, hij ging trouwens graag op reis en droomde, eens op pensioen, van Zuid-Frankrijk bij zijn zus.
Maar in 1986 werd hij door ziekte getroffen. Daarop werd In 1987 zijn pastoorschap beëindigd. Moeizaam, soms opstandig sleet hij dertien jaren in verzorgingstehuizen te Merelbeke en Liedekerke, waar hij nu en dan bezoek kreeg van enkele van zijn vroegere parochianen.

Ongetwijfeld heeft de zelfstandigheid geleid tot een elan van de parochie Ledeberg en heeft pastoor Van De Gucht met zijn charisma daartoe bijgedragen. Maar daarbij had hij teveel (uitsluitend) oog en oor voor enkele Ledebergse families waardoor geleidelijk aan meer en meer parochianen zich niet meer aangesproken voelden (7).


-----------------------------------------------------------------------
(1) Zoon van Aimé Van De Gucht en Sylvie Van Roy.
(2) Bij KB van 17 april 1963.
In een brief aan pastoor Van de Gucht: 'Gefeliciteerd voor de overwinning in den heroïsche strijd', verwijzend naar de spanningen met o.a. de parochie Sint-Gaugericus te Pamel.
(3) kvlv, landelijke gilde, chiro, ... bleven in Pamel.
(4) Zo sterk zelfs dat sommige vervreemdden van hun overkoepelende organisatie. Pastoor Van de Gucht stond achter die vervreemding!
(5) Daarbij stond hij duidelijk op zijn strepen, zelfs tegenover de zusters: zo vertelde zuster Marie-Borgia dat de pastoor razend was omdat de zusters een boom hadden laten omzagen die dreigde op het klooster te vallen, maar die wel op de rand stond van het gedeelte bos toebehorend aan de kerkfabriek.
(6) Pastoor Van de Gucht heeft altijd beweerd dat burgemeester Van Cauwelaert de bouw tegenhield, maar uit de archieven blijkt nu dat het bisdom niet akkoord ging met het grootse bouwwerk.
(7) Typerend: als iemand hem zei 'dat is ne goeie mens' antwoordde hij vaak met 'heb je er al mee geërfd?'