Naarmate alles vlotter verliep vergaderden we minder frequent, enkele keren per jaar. Door tegelijk met de vaste commissie van advies te vergaderen probeerde ik ook de leden ervan rechtstreeks bij de besluitvorming te betrekken.
En de bibliotheek bleef groeien: het aanbod werd telken jare uitgebreid met boeken, tijdschriften, dagbladen, CD's, internet, … het uitlenen werd geïnformatiseerd; in de week van de openbare biblioheek, in de jeugdboekenweek, … werden tentoonstellingen georganiseerd, schrijvers uitgenodigd; het lezersaantal nam gestaag toe en uiteraard werd het personeelskader uitgebreid. Een succesverhaal! Daarbij kreeg de bibliotheek in 1993 nog een extra stimulans toen ze in het nieuwe gemeentehuis ruim gehuisvest werd.
In 1998 nam ik ontslag omdat ik elders voorzitter werd en het m.i. moeilijk is tegelijk intens voorzitter te zijn van verschillende organisaties.

Naschrift:
- Ik heb veel genoegen beleefd aan mijn voorzitterschap, niet alleen omwille van het resultaat maar ook om de vlotte samenwerking met het personeel en met de leden van de raad en van de commissie. Ondanks de politieke samenstelling van de raad kwamen we steeds bij consensus tot een besluit.
Met evenveel deugd hoor ik heden ten dage dat de bibliotheek nog steeds tot veler voldoening functioneert.
- Graag had ik de bibliotheek op Ledeberg gezien maar de toenmalige schepen van onderwijs wou, zogezegd omdat ook de deken dat wilde, de bibliotheek in Pamel-centrum achter de gemeenteschool.
- Toen het duidelijk werd dat de bibliotheek ‘floreerde' begonnen ook de politici die bij de oprichting tegenwerkten en/of tegenstemden, de voorstellen mee goed te keuren en/of probeerden zij in hun verkiezingsdrukwerken zelfs verdiensten inzake de bibliotheek naar zich toe te trekken. Van politieke hypocrisie gesproken.
- Oorspronkelijk dachten we de bibliotheek ter plaatse in de hoogte uit te breiden of beter, hoopten we met subsidies een nieuwe bibliotheek te bouwen achter de gemeenteschool. Maar toen de schepen verantwoordelijk voor de gemeentegebouwen hoorde dat door de integratie van de bibliotheek in het gemeentehuis, de gemeenschappelijke bouwsels konden meegenieten van de bibliotheeksubsidies, moest eensklaps de bibliotheek ondergebracht worden in het te bouwen gemeentehuis. Achteraf bleek die subsidiëring tegen te vallen, maar intussen was een ruime bibliotheek een feit.
- Zoals ik toentertijd de nood voelde aan een bibliotheek, die een hedendaags informatiecentrum is geworden, voel ik heden, o.a. in de reacties op mijn website, ook nood aan een centrum voor plaatselijke geschiedenis, dat terzake initatieven neemt en ook een thuishaven heeft waar boeken, tijdschriften, foto's, (kopieën van) archieven, … over Roosdaal's verleden, samen met (ook vroegere) werken/dichtbundels/CD's/… van Roosdaalse auteurs/dichters/zangers/… worden bewaard en gecatalogiseerd, ook kunnen ingekeken/beluisterd/gekopiëerd worden.


Hubert De Bolle,
2/2/2010.


-----------------------------------------------------------------------
(1) Sommigen meenden dat een bibliotheek met ‘wat' boeken wel zou volstaan. Een der schepenen dacht een alternatief gevonden te hebben en begon bij hem thuis boeken uit de eigen boekenkast uit te lenen!
(2) Zo schreef de SP in ‘Roosdaal vandaag' (jg. 1986 nr. 2) dat H. Ots besloten had ‘… een niet-erkende Openbare Bibliotheek op te richten. Naast boeken in de oude spelling …'. De VU schreef in ‘Schuurpapier' (jg. 1987 nr. 1) ‘In tegenstelling tot moderne bibliotheken zullen er geen werken, geschreven na het oekumenisch concilie, te verkrijgen zijn.' Bewuste desinformatie of politiek gelul?
(3) En niet te vervallen in de fout die men in 1981 maakte toen de Raad van Bestuur pro forma werd samengesteld met de 21 leden van de gemeenteraad!
(4) In 'De Standaard' van 29/12/1988.