|
‘Op 8 september 1921 heeft de plechtige inwijding van de kerk van Pamel plaatsgehad. De dag voordien is Zijne Eminentie, vergezeld van Z.E. Heer kanunnik Van Olmen, hier aangekomen. De parochianen hadden zich op deze plechtigheid voorbereid door de kerk, de huizen en de straten zo goed mogelijk te versieren. Het was een plechtig ogenblik toen op de vooravond van 8 september Zijne Eminentie per auto aankwam.
Aan het kerkplein stapte de hoogwaardige kerkprelaat uit en daar werd hij door de geestelijken en de inwoners van de parochie verwelkomd. Langs de weg die met sparren beplant en prachtig versierd was en te midden van een steeds toenemende menigte die gedurig bewijzen van ware toegenegenheid gaf, trad Zijne Eminentie de pastorie binnen.
’s Anderendaags om 8 uur ’s morgens was alles reeds in gereedheid gebracht om de ceremonie te beginnen. De zestien priesters, allen geboortige Pamelaars, hadden het als een eer aangezien de verschillende bedieningen onder elkaar te verdelen en de parochianen hadden rond de kerk plaatsgenomen om de indrukwekkende plechtigheid van nabij te kunnen volgen. De wereldberoemdheid en de eer die de komst van Zijne Eminentie hier voorafgingen, zijn waardige houding bij de uitvoering van de ceremoniën en de luister in de voltrekking ten toon gespreid, maakten zo’n diepe indruk op de talrijke aanwezigen dat velen van hen deze dag voor één van de gelukkigste van hun leven aanzagen. Omstreeks tien uur kondigde de machtige en statige toon van de grote klok de blijde tijding aan dat de processie met de relikwieën ging beginnen en de hele parochie stroomde samen om er deel aan te nemen. De plechtige altaarwijding werd door allen met gespannen aandacht gevolgd.
De plechtige mis met pontificale assistentie, met prachtig uitgevoerde muziek, werd opgedragen door Z.E.H. Van Den Eeckhoudt, deken van Sint-Kwintens-Lennik, een Pamelaar van geboorte. Ongeveer 30 priesters en heel wat genodigden, onder wie de architect en de arbeiders, hadden in het koor plaatsgenomen.
Bij het einde van de plechtigheden begaf Zijne Eminentie, gevolgd door een groot aantal priesters, zich naar de pastorie terwijl hij binnen en buiten de kerk, aan de rond hem samengestroomde parochianen en vooral aan de kleine kinderen, door de moeders op de arm gedragen, zijn herderlijke zegen gaf. In de pastorie werd aan de genodigden een feestmaal aangeboden. In naam van de genodigden en van al de parochianen van Pamel werd door de pastoor aan Zijne Eminentie een heildronk aangeboden, vooreerst om hem te bedanken voor de grote eer die aan de parochie ten deel was gevallen omdat de doorluchtige kerkvoogd, die in bijna alle landen van Europa en zelfs in Amerika zo hoog gewaardeerd en zo plechtig ontvangen en toegejuicht en door zoveel gezaghebbende en hooggeplaatste personen vereerd en geëerbiedigd werd, zich gewaardigd had, zelf in eigen persoon, deze kerkwijding te komen doen en vervolgens voor de vaderlijke en herderlijke genegenheid waarmee hij allen had bejegend.
Daarna drukte Zijne Eminentie zijn voldoening en tevredenheid uit voor het gulhartig onthaal en de ware toegenegenheid die hem te Pamel ten dele waren gevallen en na aan allen zijn herderlijke zegen gegeven te hebben, nam hij plaats in zijn auto om naar zijn aartsbisschoppelijk verblijf terug te keren. Nog lang zal in ‘t geheugen van de parochianen van Pamel de gedachtenis aan dit heuglijke feest bewaard blijven.’ (1) |
