AZ-index > artikelindex R > artikel
Roels Rosalia Marie Zuster Aleidis, directrice basisschool en Medisch Pedagogisch Instituut (MPI) Sint-Franciscus |
|
 Geboren te Berchem op 26 oktober 1918.In 1937 studeerde Rosalia Marie af als onderwijzeres. ‘Ik was n’en halve jongen die stoeide en ravotte. Ik werd ook graag uitgedaagd door het onbekende. Dat is ook de reden waarom ik hier ben terecht gekomen.’(1) Ze begon dan les te geven aan meisjes met een beperking in het voor haar verre Pajottenland, bij de zusters franciscanessen te Borchtlombeek. ‘Je moet weten dat in die tijd de tocht vanaf de Ninoofsesteenweg liep over een modderige kleine, hobbelige baan en het klooster hier was ook niet meteen een weelderig complex. Maar toch heeft de streek me “gepakt” en het werk met de kinderen boeide me uitermate.’ (1) De eerste drie jaren woonde ze in het instituut zoals ook andere lekenonderwijzeressen deden. In 1940 trad ze te Borchtlombeek in bij de zusters franciscanessen. Toen ze tegen haar ouders zei dat ze wou intreden schrok haar vader. Hij zei: ‘Geef die plaats op en ga een paar jaar naar ’t gemeentelijk onderwijs, gij hebt nog geen jongen gezien. En als ge dan nog zin hebt ga dan naar ’t klooster.’ Ze heeft dan gewacht tot ze 21 was, het opnieuw gevraagd en het was goed. ‘Hij (Christus) was ‘t mij waard mij in te zetten voor de kinderen en ik heb er geen spijt van.’ (2) Op 3 maart 1941 ontving ze het habijt, haar eerste professie legde ze af op 15 augustus 1942, haar eeuwige professie op 15 augustus 1945. ‘We hadden hier heel gevulde dagen: de hele lesdag voor de klas staan, daarna eten met de kinderen, hen wassen en slapen doen. We werden betaald als leerkrachten, maar al de rest deed je er gewoon bij. Vandaag vindt men dat onmogelijk. De mensen zeggen: “Jullie zijn zot geweest”. Maar wij waren niet zot, we hebben dat met plezier gedaan. Je moet dat zien in de tijdsgeest van toen.’ (1) In 1950 werd zuster Aleidis directrice van het instituut Sint-Franciscus (3), zowel van het MPI als van de basisschool en bleef het tot 31 augustus 1981. Het instituut groeide, zowel in aantallen als in activiteiten. Van overal kwam men er ideeën, innovatieve methodieken opdoen die de zusters, later ook samen met het lekenpersoneel, er hadden ontwikkeld. Zuster Aleidis werd een autoriteit in de zorg voor kinderen met een beperking, kreeg inspraak o.a. in het Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs. Bovendien wist ze door haar communicatieve stijl de maatschappelijke aandacht voor kinderen met een beperking te verruimen en gelden aan te trekken uit lucratieve acties (4) als aanvulling op de overheidstoelagen. Ook na haar pensionering bleef ze actief, o.a. in het uittekenen van lessenreeksen, als hoofdredacteur van het tijdschrift Tingeling. ‘Ik ben zo blij dat ik nog mag meemaken hoe onze leken ons werk verder zetten. Hun manier van werken is misschien een beetje anders dan de onze, en de lijn met “die van hierboven” is misschien wat minder straf dan de onze, maar ook zij doen het werk met hart en ziel. Er zijn ongetwijfeld dingen verloren gegaan, maar aan de andere kant zijn er zoveel zaken mogelijk geworden die vroeger ondenkbaar waren.’ (1) In haar kloosterleven had ze het geluk in 1967 haar zilveren jubileum te mogen vieren, in 1992 haar gouden, in 2002 haar diamanten en in 2012 haar platina jubileum. Nadat ze in 2018 nog als honderdjarige werd gevierd overleed zuster Aleidis te Roosdaal op 18 november 2021. ‘Toch heb ik het daar een keer heel moeilijk mee gehad. Ik wist dat mijn moeder ziek was geworden en ik mocht haar volgens het kloosterreglement niet gaan bezoeken. Ook niet toen ze kort daarna op 54-jarige leeftijd overleed. Toen dacht ik “Dit overleef ik niet.” Ze voegde eraan toe: ‘Ik denk dat, mocht Jezus terugkomen, hij toch een en ander zou aanpassen …’ (1) |
|
l |
------------------------------------------------------------------- |
|
|