Geboren te Zoerle omstreeks 1762. Op 10 november 1786 werd Franciscus geprofest als recollet. In 1795 werd hij vicarius van de recolletten in de Kluis op Ledeberg. Maar nadat op 1 september 1796 zijn orde door de Franse revolutionairen was ontbonden werd hij samen met zijn confraters tweemaal verjaagd uit hun kluis en leefden zij verspreid, ondergedoken te Ledeberg en omgeving. Na het Concordaat van 15 augustus 1801 werd hij als seculier priester op Ledeberg onderpastoor/kapelaan en woonde hij terug in de kluis. Nadat de kapel in 1807 niet was erkend streed hij samen met de Ledebergenaars verder voor die officiële erkenning, Dankzij zijn onbaatzuchtige (pas vanaf 1809 kreeg hij een tegemoetkoming van de gemeente) en hardnekkige inzet heeft de kapel de Napoleontische tijd kunnen overleven.
Op 24 juli 1815 werd Franciscus pastoor te Galmaarden en bleef het tot in 1829. Hij overleed in de pastorij van Galmaarden op 14 februari 1834.