In 1982 vertelde molenaar René Van Nuffel aan de werkgroep DF-Klokje (1):
‘Oorlog brengt natuurlijk heel wat ellende en armoede mee. Zo gebeurde het wel eens dat 's nachts getracht werd op de molen binnen te dringen op zoek naar meel. Zo zag ik op zekere avond (nacht) in 1940 een man heen en weer wandelen langs de molenberg. Een tijdje later zag ik licht op de molen. Onmiddellijk zette ik de beweegbare zware lamp aan die ik op de molen gericht had. De persoon liep vlug de trappen af en ik nam onmiddellijk mijn revolver. Toen ik echter wilde schieten ontdekte ik dat er geen kogel in zat. In mijn haast trok ik de slecht gerichte lamp van haar stelling en moest ik schieten in het donkere: achteraf besefte ik wat er zou gebeurd zijn met mij, in het ergste geval! (wapenbezit tijdens de Duitse bezetting) Ik had de persoon duidelijk herkend maar bewijzen “mocht” ik niets!
Met de bezetters hadden wij geen last. Wel was het soms moeilijk om de boeren het nodige meel te kunnen bezorgen. Het aantal grammen werd verdeeld. Ik liet echter vaak de boeren met één papier twee of drie keer komen. Toen de controleurs kwamen en zagen dat er meer papieren waren dan zakken moest ik mij steeds uit de slag trekken, en dat lukte nogal. Op een zondag kreeg ik echter bezoek van een Pamels controleur. En de stelling: “van je eigen volk moet je het hebben” werd hier bewaarheid. 's Zondags mocht er niet gemalen worden en toen hij kwam kijken zag hij een zak staan. Ik zei echter dat het voor onszelf was, maar dat aanvaardde hij niet omdat de eerste letters van de naam van de eigenaar op de zak vermeld waren. Gelukkig aanvaardde hij het toen ik zei dat die zak eens was blijven liggen. Ik heb die zak dan maar bijgehouden en aan de eigenaar één van mijn zakken gegeven, dit als voorzorg indien de controleur zou terugkeren. Normaal verwittigden de molenaars mekaar als er controle was, door de stand van de wieken. Deze keer echter kwam de controleur totaal onverwachts.'


-----------------------------------------------------------------------
(1) DF-Klokje, Davidsfonds Roosdaal,1982, 14e jg nrs 8/9/10. Aldaar pp. 104-105.