In 1968 al schreef Elsa Van Saene zelf de tekst die op haar doodsprentje zou staan:

Dit is dan het eind van de wegen, die ik gaan mocht op uw goede aarde, Heer.
Heb dank voor mijn ouders, die in hun simpele gaafheid mij de wegen hebben geleerd van uw Grootheid en Goedheid, Heer.
Heb dank voor de wonderen van goedheid die mij ten dele vielen. Danke voor het mooie Pajottenland, waar ik geboren werd; de Dendervallei waarin ik opgroeide. Het genoegen heb ik zo vaak genoten van de geur der bloeiende fruitbomen en van het hooi in de weide. Heb dank voor het graan op de akker, de veldbloem langs de weg, het rund in de wei.
Heb dank Heer, voor de kinderen, het mooiste van Uw schepping, die mij zoveel jaren werden toevertrouwd. Ze hebben mij geboeid mijn leven lang. Ze zijn mijn trots en mijn rijkste bezit geweest. Geef Heer, dat ze uw wegen bewandelen in lengte van dagen, de wegen die ik steeds getracht heb ze voor te leven en te leren. Heb dank voor de genegenheid die ik mocht ondervinden in eigen kring en bij zovele trouwe vrienden en kennissen.
Sterven is naar U terugkeren. Hier ben ik dan, Heer. Neem me op in het huis met de vele woningen. Nog eens kijk ik om, naar de voor, die ik trok, op de akker van mijn leven of ze wel recht is. En mocht dit niet wezen, erbarm U dan Heer, over de schamele werkster en berg haar voorgoed in Uw veilig Vaderhuis.

Amen.

E.V.S. 1968