Vierendeels Anna/brieven
	1979 ‘De stukken stof moet ik verdelen opdat elk iets heeft, ze wachten er allen op.’ En verder: ‘Ook veel dank voor alles wat er ook in de vaten zat en van U komt of van andere vrienden. Al het eten wordt verdeeld onder de verschillende gemeenschappen, ze zijn allen blij ermee. Ge vraagt in één van de brieven voor de pakjes koffie, natuurlijk is dat heel goed en gemakkelijk, vooral in de brousse. Voor het ogenblik heb ik er nog maar het gaat wel vlug. Ook die pakjes instant-soep zijn zeer goed en die zijn op … veel dank op voorhand. Voor de verzending van andere dingen zoudt ge nu wat moeten wachten toch, ik heb geen geld meer om al de verzendingskosten te betalen. Als ik in verlof kom hoop ik weer wat geld bijeen te krijgen …’ 1988    'De bevolking heeft enkele jaren geleden een materniteit opgetrokken in zelfgemaakte steen. Met de opbrengst van het Missieweekend worden nodige reparaties bekostigd en wordt medisch materiaal aangekocht.' 1993 ‘Ik ben verantwoordelijk voor de vorming van de Zaïrese Zusters. Een taak die ik, de mooiste vind van mijn missionaris leven. Die jonge mensen, zullen de Kerk in Zaïre helpen opbouwen, ten dienste van HUN VOLK. De situatie die we momenteel in Zaïre kennen, heeft niet veel veranderd aan ons werk als missionaris. Het geld van vorig Missiefeest, is integraal gebruikt - dit jaar, niet voor ’n project -, maar echte hulp en voedsel aan zieken, weduwen en hongerige kinderen. Je kunt je niet voorstellen, met hoeveel ellende we dagelijks gekonfronteerd worden. Dank, in naam van die velen, die U geholpen hebt met uw milde bijdrage.’ 2002 ‘Met vorige giften hebben we een huis kunnen bouwen voor alleenstaande oude mensen die echt niemand van familie hebben of door hen verstoten zijn en hier leven in de grootste armoede. Het gebouw is voltrokken maar er blijven nog enkele meubels en de verdere uitrusting: een bed, een matras, deken en laken, een tafel, een stoel en een minimum aan huisraad. De parochieraad zal aanduiden wie ervoor in aanmerking komt want de kandidaten zijn talrijk. Zo zullen deze bewoners hun leven beëindigen in menswaardige omstandigheden. In hun naam van harte dank.’