Wilde men het Sterckxhuis anno 1977 behouden dan moest het gerestaureerd worden, want het leegstaande gebouw verviel zienderogen. Maar toch duurde het nog tot juni 1980 vooraleer het schepencollege het restauratiedossier voorlegde aan de gemeenteraad, die het goedkeurde. In oktober 1980 volgde dan de aanvraag tot subsidiëring, waarop de minister in september 1981 gunstig reageerde. Oorspronkelijk werd het Sterkxhuis aangekocht om er het gemeentehuis van Borchtlombeek in onder te brengen, nu was één van de voorwaarden voor subsidiëring dat het gebouw een socio-culturele bestemming kreeg. Daarop werden in 1982 de plannen en het bestek vervolledigd en door de gemeenteraad goedgekeurd: 7,2 miljoen frank, waarvan de hogere overheid 65 % zou subsidiëren. Maar er kwam niets van terecht. Enkele jaren later wou een financiële instelling het gebouw op eigen kosten restaureren om er haar kantoren in onder te brengen. De Borchtlombeekse verenigingen zouden daarbij mogen beschikken over de bovenverdieping. Maar ook dat project doofde uit. In 1987 was volgens een raming de kostprijs van de renovatie al opgelopen tot meer dan 10 miljoen frank, waarop opnieuw een belofte van staatstoelage werd bekomen, maar de aanbesteding stuittte op verzet van de Vlaamse Executieve, zodat men moest herbeginnen. ‘De vraag werd dan ook gesteld of het projekt van jaren terug vandaag nog aan de wens van de Borchtlombeekse bevolking beantwoordt en het niet realistischer is het gebouw te slopen en de dorpskern te renoveren.' (1) Op een bevraging in januari 1988 binnen de CVP bleken de meeste Borchtlombeekse leden voorstander van afbraak, wat de CVP-meerderheid overhaalde. In maart 1988 besliste de gemeenteraad het Sterckxhuis af te breken, maar dat gebeurde pas meer dan 2 jaar later.

foto in Het Nieuwsblad van 8/3/1988

-----------------------------------------------------------------------------
(1) Jaarverslag 1987 van de gemeente Roosdaal.