In november 1931 hadden de Belgische Werkliedenpartij en in juni 1932 de liberalen zich gekant tegen subsidies aan de vrije scholen. In aanloop naar de verkiezingen van 27 november 1932 vroeg kardinaal Van Roey aan zijn pastoors om, na hierover al een herderlijke brief te hebben geschreven, nogmaals hun parochianen te ‘... zeggen dat de gevaren welke thans de katholieke scholen bedreigen aan ieder christen mens de verplichting opleggen te stemmen voor de katholieke lijst ...’

Pastoor Janssens gaf hieraan gevolg op 20 november 1932, toen hij van op de kansel volgende zelfgeschreven tekst voorlas, zonder daarbij de katholieke partij expliciet te vermelden:
’Aan belanghebbenden wordt er aan herinnerd dat iedere kiezer tweemaal moet stemmen: voor de kamer en voor de senaat. Niemand vergete de ware verantwoordelijkheid om later de knaging niet te moeten voelen dat hij bijgedragen heeft tot de ondergang van de godsdienst in ons land.
Luisteren we naar de stem onzer bisschoppen. Wat moeten wij aanvangen met onze zusters en hun school, zo morgen alle toelagen worden onttrokken. De redding ligt alleen hier: als één man, met verenigde krachten, ten strijde.
De bisschoppen zouden niet geschreven hebben (dat hebben ze nooit gedaan) was de toestand niet zo erg. Op uw godsdienstige gevoelens wordt gerekend. In de naam van Jezus’ Heilig Hart, in de naam onzer zusters, in de naam uwer priesters zij hier gedankt.’