In een pachtovereenkomst van het hof te Berchem werd in 1394 verwezen naar het toegepaste drieslagstelsel. De bebouwde grond was in drie 'aarden' ingedeeld: op de Woestijn waren alle percelen met winterkoren bezaaid (het jaar voordien hadden ze braak gelegen en nu konden ze het gewas dragen dat de meeste bemesting vereiste), op Hertboom was haver gezaaid (daar had vorig jaar winterkoren gestaan en was de grond lichtelijk uitgeput), op Berchem lagen de velden braak (wel zal er binnen het jaar, twee à driemaal alle onkruid worden afgehakt en ingereden, als groenbemesting; een jaar later zal hier het winterkoren worden gezaaid).

Meer dan drie eeuwen later, op 13 mei 1741 getuigden Niclaas Walckiers en Jan Van den Borre dat de drie wegen die naar Berchem leidden (langs Poelkeveld, Omloop en Kasterveld) 'alle jaeren werden verleyt sonder contradictie van iemandt'. Het drieslagstelsel was blijkbaar nog steeds in voege en men maakte er geen probleem van de wegen wat te verleggen, over de braakliggende gronden.