|
Tijdens het groot verlof van 1943 werd Moeder Felicie aangesteld als Overste te Pamel. De symphathie van de Juffrouwen en kinderen wist ze spoedig voor zich te winnen. Met zachte doch ferme hand leidt ze de communauteit en de school. Het onderwijzend personeel schaart zich eendrachtig rond hun immer jeugdige bestuurster. Haar tactvol, ongekunsteld optreden is steeds een spoorslag om zoveel mogelijk te presteren in huis en school. Een nieuw bloeitijdperk van de school breekt aan.
In netelige omstandigheden was moeder Felicie verplicht het Voortgezet Onderwijs te beginnen. Reeds vele moeilijkheden zijn overwonnen, doch een zware taak heeft ze nog te vervullen in de volgende jaren, daar reeds de eerste voetstappen zijn gezet voor een merkelijke uitbreiding van de school.
In 1950 werd de kindertuin te Pamel (centrum) gebouwd, die in 1951 betrokken wordt. Doch in de school van Ledeberg blijft de nood aan lokalen, aan uitbreiding van de gebouwen kan niet gedacht worden, daar het Moederhuis in geldnood verkeert.
Ondertussen blijft Moeder Felicie de opgeruimde bezielster van huis en school.
In 1955 heeft Moeder de ouderdomsgrens (70 jaar) bereikt en legt ze het ambt van bestuurster neer; ze blijft echter de school leiden zolang haar krachten het toelaten.
In oktober 1957 legt een pijnlijke ziekte haar werkzaamheden stil. Tijdens haar ziekte bleef ze haar zin voor humor en haar opgeruimdheid bewaren; het was een waar genoegen het ziekenkamertje binnen te treden.
De lieve zieke stelde zelf de tekst van haar doodsprentje op, waarin ze in alle nederigheid en oprechtheid de kenmerken van haar kloosterleven typeerde als volgt:
1e. Haar grote eerbied en liefde voor de constituties.
2e. Haar grote eerbied en liefde voor haar Oversten.
3e. Haar oprechte liefde voor haar zusters en de kinderen.
Op 14 maart 1958 gaf ze haar schone ziel aan haar Schepper weer. De kinderen en de bevolking van Pamel brachten haar een roerende hulde.
Aan 't graf sprak Dokter Roosens, schepen van onderwijs, en tevens de huisdokter, in naam van de bevolking van Pamel de volgende lijkrede uit. Ook een kind vertolkte de gevoelens van dankbaarheid namens de onderwijzeressen en de kinderen.
Achtbare Familieleden,
Zeer Eerwaarden,
Waarde Medeburgers,
Het is met diepe ontroering dat ik hier, in naam van het gemeentebestuur en van de bevolking van Pamel, een laatste woord van hulde en dank mag zeggen ter nagedachtenis van Zeer Eerwaarde Moeder Felicie.
Het ligt niet in mijn bevoegdheid de hoog verheven waarden van haar geestelijk leven te schetsen, maar toch durf ik van haar getuigen dat ze was: een heilige vrouw.
Wie zijn leven heeft geschonken aan de Heer, wie met de laatste van zijn krachten nog zingen kan:
"Wat zijt Gij goed o Heer
Wat zijt Gij altijd goed geweest voor mij".
En wie tevens de striemende pijnen van 't lijden en van 't sterven verduldig vergeten kan, die moet leven en mag sterven in de vrede des Heren.
Nooit wist ik in stervende ogen rustiger vrede; 't was alsof zij steeds in de hemel mocht binnenkijken. Daarom ligt er vreugde in 't verdriet van dit scheiden omdat we weten, dat onze dierbare afgestorvene is afgereisd naar beter oorden.
Het is vooral mijn plicht hier de eminente rol te belichten die Zeer Eerwaarde Moeder Felicie in alle nederigheid doch met onverdroten toewijding heeft vervuld bij de opvoeding van onze kinderen.
In onze moderne samenleving, met haar egoïstische zelfoverschatting, worden de waarde en de verdiensten van de opvoeders onzer jeugd al te dikwijls miskend en onderschat.
Wij zijn u dankbaar, Zeer Eerwaarde Moeder Felicie, omdat Gij in zovele kleine kinderharten het goede zaad hebt gezaaid en we zijn er zeker van, dat de Almachtige Maaier U duizendvoudig zal belonen voor zo'n rijke oogst.
Zeer Eerwaarde Moeder Felicie was voor haar geliefde en onderdanige medezusters, voor al haar leden van het onderwijzend personeel en voor al haar kinderen van de school een ware moeder, die met hartelijke genegenheid en met spontane goedheid haar autoriteit wist te verzoeten.
In ons aller harten zal haar nagedachtenis worden vereerd in een dankbare bede, opdat Zij zalig moge rusten in de vrede van het kruis, dat Zij tot het laatste ogenblik van haar leven als een levensbanier heeft omkneld en dat onze grote dichter Guido Gezelle eens bezong als een blom:
Blom van Geloof
dat de ziel niet kan sterven
Blomme van Hoop
op een Zalig hierna.
Lijkrede uitgesproken bij het graf van Zeer Eerwaarde Moeder Felicie door de Heer Dokter Roosens, schepene van onderwijs.
Pamel, 18 maart 1958.
Aan onze dierbare Moeder Felicie.
Heden valt mij de droeve taak te beurt, in naam van heel onze school, afscheid te nemen van onze zeer geliefde Moeder Felicie.
Gedurende de zes lange maanden van uw pijnlijke ziekte hebben we U zozeer gemist. Elke dag klommen we de berg op met steeds hernieuwde hoop U weer in ons midden te zien. Telkens luidde onze vraag: "Gaat Moeder beter"? Opgetogen begonnen we de dag als het goed ging, maar des te groter was ons leed bij een pijnlijke teleurstelling. Hoe groot was dan ook onze verslagenheid toen we zaterdag morgen het droevig nieuws van uw heengaan vernamen.
Vóór ongeveer vijftien jaar kwaamt U hier aan, fris en vol levenslust om uw beste krachten aan de Pamelse jeugd te wijden. Men mag hier in de volle zin van het woord spreken van een leven in dienst van de Kerk, als opvoedster van de jeugd.
Van 's morgens vroeg stond U paraat, om ons, uw zorgenkinderen, te ontvangen met een gulle lach en ons te omringen met moederlijke genegenheid.
Ja, een echte Moeder waart U voor ons. Met al onze kleine noden mochten we tot U komen en met uw blij optimisme wist U voor alles raad. Ons kinderverdriet werd zo vaak omgetoverd in 'n spontane vreugde. Hoe menigmaal zagen we U onze klas binnentreden als een echte zonnestraal. Toen vergaten we voor een ogenblik de ernst van ons werk om een deugddoend en kranig woord van U te vernemen, want gemoedelijk gingen we met U om.
Vastberaden hebt U ons geleid. Als jonge boompjes hebt U ons gesnoeid om later een fiere sterke stam te zijn.
Moeder, hoe waart U er om bekommerd om onze school op te voeren tot haar hoogste top. Zelfs uw ziekte was geen beletsel om aan ons te denken. Uw ideaal was: al uw kinderen te vormen tot flinke-, maar vooral tot christelijk- schone meisjes. Bij elke gelegenheid spoorde U ons aan de H. Mis bij te wonen en kracht te putten in de H. Sacramenten. De stipte beleving van onze godsdienstlessen lag U nauw aan 't harte.
Dierbare Moeder, de vele talenten die U van de Schepper gekregen hebt, hebt U zo mild ten onzen dienste gesteld. Het was er toch zo goed onder uwe hoede. U wist onze klassen om te toveren tot een gezellig tehuis.
Goede Moeder, voor dit alles danken we U oprecht. Ons gebed zal de tolk blijven van onze innige dank en diepe genegenheid. Uw leven blijft ons een les en een voorbeeld.
Voorzeker zijt U Gods eeuwig licht binnengetreden, om het loon van uw zo verdienstelijk leven te ontvangen. Steeds zullen we U piëteitvol gedenken.
Lieve Moeder, wees van uit de hemel de schutsengel van uw school en uw kinderen, opdat het voortdure - vooral in deze nare tijden - lijk het was onder uw kundige en liefdevolle hoede.
Tot weerziens Moeder in de hemel!
Vanwege gans uw school.
|
