Na een bruuske landing te Oostende, op 13 april 1815, trok de Engelse kapitein Mercer (1783-1868) met zijn soldaten, paarden en kanonnen door Vlaanderen, richting Waterloo waar hij op 18 juni 1815 de historische veldslag mee bepaalde. Op weg naar Waterloo stopte, verpoosde hij met zijn troep in het kasteel te Strijtem. In zijn 'Journal of the Waterloo Campaign' beschreef hij zijn wedervaren (1), zo ook Jan-Baptist Evenepoel:

De adjoint-maire Evenepoel (2) 'was een kort, dik, vierkant gebouwd man, met een hoofd als een pompernikkel ..., dat diep tussen zijn brede, hoge schouders stond. Zijn gezicht was de onbehouwenheid zelf. Hij had kleine varkensogen, half verborgen in de welving van zijn vette kaken en de dikke overhangende wenkbrauwen. Zijn dikke neus geleek meer op een brok bruine leem, die tegen zijn gezicht werd geworpen, dan op een neus. Zijn mond (nu half open) was monsterachtig breed en toonde binnenin een rij slagtanden die als paalwerk van mekaar verwijderd stonden. Hij had een grote, dikke halskwab. De hele gelaatsuitdrukking eindigde op twee overgrote vooruitstekende oren. ... Onze stille blik scheen hem met lamheid te slaan. Daar stond hij terwijl hij klaarblijkelijk poogde een officieel air aan te nemen. Hij beefde echter zichtbaar en zweette even zichtbaar van uiterste zenuwachtigheid. Hij draaide zijn hoed in zijn hand, keek eerst schuchter naar mij, ... wierp een vragende blik op zijn gezelschap. De opvallende angst van de arme man had medelijden moeten opwekken, had hij niet in groter mate onze lachlust ... geprikkeld.'


-------------------------------------------------------------------
(1) Gebaseerd op de vertaling van dr. M. Cordemans in Eigen Schoon en de Brabander,
(2) Mercer noemde hem elders Jan Evenepoel. Volgens M. Cordemans, in een voetnoot, was dit Jan-Baptist Evenepoel, geboren op 13 oktober 1764. Deze overleed echter al op 16 juni 1807. Maar het is zijn oudere broer die (eigenaardig) ook Jan-Baptist heette, en na 1815 stierf, die door Mercer denigrerend werd beschreven.