Op 14 augustus 1939 werd Jozef Van Vaerenbergh (1) dood aangetroffen op de kasseide van Ninove ter hoogte van Strijtem.

Op de wijze van ‘J' attendrai' bezong een liedjeszanger het voorval, de begrafenis en de triestheid van Jozef's vrouw.

naar zijn vrouw en kinderen gegaan.
Hij dacht aan vrouw en kinderen teer.
Dacht niet: 't Is de laatste keer.
Maar werd daar opeens op 't onverwachts,
gans bebloed ten gronde gesmacht (2).
Hij lag daar neer en hij was dood.

Refrein
Terwijl zijn vrouw aan haar lieve man dacht in de nacht,
lag haar man gans bebloed, hij is gestorven, is niet meer.
Ach hoe wreed moet zijn voor die vrouw en die kinderen klein,
die altijd nu zonder vader zijn.

Ginds naar de kerke keert hij nu weer.
In een doodwagen ligt hij neer.
Kronen en bloemen heeft hij daar nu,
wij treuren om u.
Ach, lieve vader, rust daar zo zacht.
U nooit vergeten wij, bij dag en bij nacht.
Rust in vreê onder d'aarde neer.

Refrein
...

Nu lopen vrouw en kinderen daar op straat,
d'ogen vol tranen en bleek gelaat.
Ieder moeder die stort een traan,
als zij daar hen ziet gaan.
En altijd vragen zij moeder teer,
wanneer komt vader bij ons toch weer.
Dan schreit de moeder in luttere traan.

Slotrefrein
En daar in 't huisje op de schouw daar staat zijn beeld getrouw naast zijn vrouw.
Zij die neemt zijn portret en kust nog zijn lieve wang, bezag het lang.
Zij die snikt, ach man, u die ‘k heb bemind, werd van mij verzwind.
Rust in vreê, daar onder d'aarde neer.

-------------------------------------------------------------------------
(1) Jozef, die 48 jaar oud werd, was de zoon van Jan-Baptist en Johanna Cools. Hij was getrouwd met Clementine Van Zeebroeck en was fabrieksarbeider.
(2) Op de grond gesmakt, aangereden door een tram, een bus, ...?