Vaak stonden er bedelaars aan de deur van de kapel/kerk. Tijdens de oorlog nam dit zodanige proporties aan dat het gemeentebestuur in februari 1915 de bedelarij officieel verbood. Daarnaast probeerden ambulante handelaren hun prularia te verpatsen. Ook zongen liedjeszangers vooral eigen composities, meestal allusies op lokale toestanden, terwijl een compaan met de klak rondging bij het publiek.