AZ-index > artikelindex V > artikel
Vandenberghe Joseph Theodore V.
+ dochters M. Victorina (zuster Emmanuelle), Maria D. (zuster Marie), Hilda B (vroedvrouw te Pamel), M. Bertha, T. Adelina, M.H. Emilie (d.d. gemeentesecretaris Roosdaal), Julia V.M. (verpleegster Kinderwelzijn) |
|
Vandenberghe Joseph Theodore V. (8/1/1878-27/5/1951) Geboortig (1) uit Sint-Jans-Molenbeek, was hij tweetalig, maar sprak Vlaams met een Brussels accent. De Pamelaars noemden hem ‘den Brusseleir', toenaam die ook zijn kinderen overerfden. Maar o.a. dankzij zijn tweetaligheid werd hij als werkman aangenomen in het pensionaat op Ledeberg. Hij logeerde ten huize Braeckmans op de Ledebergdries en trouwde in juni 1900 met Emmanuella Van Cutsem (Emma van Braeckmans) (6/5/1878-20/6/1949) (2). In het gezin werden 10 kinderen geboren, 9 meisjes en 1 jongen (3). Om in de noden van dit grote gezin te voorzien zette Emma de ‘specerijwinkel' van haar moeder verder, bewerkte Joseph twee stukken huurland op het Reygersveld en werd de was van het pensionaat gedaan. Dochter Victorina vertelde later ‘Al die bergen was van 't pensionaat ... En allemaal met de hand. Water werd aangehaald uit den bern op d'Hasselt. Dat was hard werken en alle kinderen moesten helpen van zodra ze groot genoeg waren.' (4) Toen na de Eerste Wereldoorlog het pensionaat begon te slabakken is Joseph nog gaan werken bij een aannemer in Brussel. |
|
Vandenberghe Maria Victorina/Fieken (4/3/1906-2004) |
|
Vandenberghe Maria Delphina/Mieken (6/3/1907-17/9/1996) |
|
 foto 2007: leegstaand woonhuis (afgebroken in 2013) |
|
Als vroedvrouw hielp Hilda in Pamel, tussen 1934 en 1960, honderden kinderen geboren worden. Jarenlang beheerden Kamiel en Hilda de parochiezaal De Kluis, als een goed huisvader/moeder. (5) Vandenberghe (Maria) Bertha (Josepha) (26/7/1910-30/6/1991), was als verpleegster werkzaam in een senatorium te Sint-Joost, later in dat van Alsemberg. Zij was daardoor, maar ook door haar stiller karakter, minder uitdrukkelijk op Ledeberg aanwezig. Ook Vandenberghe (Theresia) Adelina (25/2/1913-25/6/1981), gehuwd met Robert Verbruggen en wonend te Brussel, kwam regelmatig naar de Ledebergdries en na het overlijden van zijn vrouw verbleef Robert er hoe langer hoe meer. Vandenberghe (Maria Hendrika) Emilie werd geboren te Pamel op 27 maart 1915 en overleed te Aalst op 19 september 1996. Ze studeerde te Berlaar voor regentes Huishoudkunde en Landbouwkunde. In 1939 werd zij echter bediende bij de rantsoeneringsdienst van Pamel en ze bleef ook tijdens (6) en na de oorlog werkzaam bij de gemeente (tot 1977), werd in 1976 zelfs nog dienstdoend gemeentesecretaris van Roosdaal. Menigmaal heeft zij het deurtje van het loket op de eerste verdieping van het oude gemeentehuis geopend en was zij de Pamelaars vriendelijk behulpzaam. Emilie en haar zussen waren fervente voorstanders van een zelfstandige parochie op Ledeberg, steunden daarin pastoor Van De Gucht die er thuis was, waren drijvende krachten achter 'De Kring' die in het oud pensionaat feesten organiseerde om o.a. het klokkenfonds te spijzigen, betaalden in 1959 het glasraam 'Huwelijk' in de kerk van Ledeberg. Samen met haar zus Julia zong Emilie er in de jaren (19)60 in het Ludwigkoor en later ook in het Sint-Apolloniakoor (7). Ook was ze bedrijvig in de actiegroep Missiewerken. Na de dood van haar moeder en haar oudste zuster Henriette (7/11/1900-13/2/1954) werd zij de spil van het gezinnetje dat ze op de Ledebergdries vormde samen met haar zussen Bertha en Julia (8), vaak ook de thuishaven van hun andere zussen. |
|
 foto ca; 1960 |
|
Vandenberghe Julia (Victorina Maria) (8/5/1918-15/6/1998) (9), van 1941 tot 1978 verpleegster bij het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn, als bezoekster (eerst op de fiets, later met haar blauwe kever) van de zuigelingen in de gemeenten Pamel, O.-L.-V.-Lombeek, Strijtem, Borchtlombeek en Meerbeke, maar ook op 'de weeg' voor de peuters (10). ----------------------------------------------------------------------- (1) Zoon van de West-Vlaming Stinus Vandenberghe en van Maria Theresia Claes. Stinus was ‘officier de carrière', gelegerd in Brussel. (2) Dochter van Jan Van Cutsem en Barbara Christina Braeckmans. (3) Jean Joseph (°Pamel 14/11/1903, gehuwd met Geraldine Bulté (°Pollare 1901). Jean werd mijnwerker. In 1933 verhuisde hij met zijn gezin naar Trivières in Wallonië. Op 18 februari 1913 redde hij ‘ten koste van zijn eigen leven' het tweejarige meisje Helena De Moortel. Zij woonde ook op de Ledebergdries en was er in ‘de put' door het ijs gezakt. Het schepencollege besloot voor de jonge held een medaille 1ste klas aan te vragen. (In register college van burgemeester en schepenen, d.d. 14/3/1913) (4) François De Neef: ‘Te Braeckmans op de Dries', in DF-Klokje, Davidsfonds Roosdaal, 1999, 31e jg nr 3. Aldaar p. 71. (5) Soms interpreteerden zij het huurreglement en bepaalden zij de huurprijs nogal subjectief, afhankelijk van de persoon die voor hen stond, tot ergernis van sommigen. (6) Onder WO II speelde Emilie, samen met haar zus Julia, ook toneel bij de Arianen. (7) En ook in een koor uit Asse. (8) Anekdote: Zij hadden als eerste op Ledeberg(dries) een elektrische bel met drukknop. Te aanlokkelijk voor de bengels die er vlug op duwden om dan langs het 'ketsken' snel te verdwijnen. (9) Julia genoemd, ter herinnering aan haar overleden zuster (Francisca) Julia (24/4/1902-16/1/1918). (10) Waar verhaal: Julia legt het kindje in het netje boven de weegschaal, de vader springt toe omdat hij vreest dat zijn kind er zal uitvallen. Dan vult Julia het boekje van het Kinderwelzijn in en geeft wijze raad aan de moeder. Grootmoeder trakteert Julia op ne trappist. |
|
volgde avondlessen voor ambulancierster, sociale helpster en doktershulp en liep als 'aide sociale en médicale' stage, o.a. één jaar in het Frans Gasthuis te Sint-Agatha-Berchem. Op 10 februari 1939 trad ze te Tours binnen bij de zusters Dominicanessen van Maria's opdracht en legde er op 21 november 1940 als soeur Emmanuelle haar eerste geloften af (eeuwige geloften op 28 augustus 1946). Tot 1959 bleef ze werkzaam in Frankrijk, in hospitalen te Tours en te Loches. Dan kwam ze naar Brussel en werkte er achtereenvolgens in de operatiezaal en op de spoeddienst van het Frans Hospitaal. In 1965 vertrok ze naar Nantes om er tot 1985 te werken in een rust- en vezorgingstehuis. Op pensioen bleef ze te Nantes, maar als haar zussen haar verzorging nodig hadden keerde ze soms voor langere tijd terug naar de Ledebergdries. 
trad op 11 maart 1933 in bij de zusters Franciscanessen, missionarissen van Maria; geprofest op 19 maart 1936 in het klooster te Gooreind als zuster Marie van St-Wiro (eeuwige geloften in 1939). Op 22 november 1945 vertrok ze via Portugal naar Congo, naar haar eerste missiepost in Dilolo. Ze was er vooral werkzaam in de keuken, maar trok ook de brousse in om lepra- en malariapatiënten te verzorgen. In 1973 verhuisde ze naar Lukonzoliva. Uiteindelijk keerde ze in 1979 voor een eerste keer terug naar België. Weer in Zaïre werd ze